Wtedy, kiedy pierwsza faza, czyli potężne odgracanie mieszkania, dobiegnie końca.

Od tego też polecam Wam zacząć tę przygodę. 

W chwili, gdy już pozbyłam się nawarstwiających się jak kurz za kanapą, ton przedmiotów i ubrań, byłam gotowa na przemiany wewnętrzne. Poza tym, nie było już nic więcej do wyrzucenia/oddania, przynajmniej na razie ;) 

Wtedy właśnie rozpoczęła się faza druga i w niej pozostaję do dzisiaj, skacząc z powrotem do fazy pierwszej, ale już w wydaniu light :) To, że raz zrobiłam czystkę w domu nie oznacza, że już nigdy więcej nie będę musiała jej robić. Przedmioty pojawiające się w domu są przecież w obiegu, zostają ale i gubią się, niszczą i zużywają. W pewnym momencie po prostu przychodzi ich czas i wtedy należy się rozstać.

Kiedy uwolnimy się w końcu od przedmiotów i związanego z nimi poczucia winy („nie wyrzucę, bo to prezent od cioci”, „ta sukienka mi się kiedyś tak podobała, szkoda, że jest za mała/rozpada się (true story!)/jest już „z innej epoki”, itp.) okazuje się, że odzyskujemy mnóstwo miejsca w swojej przestrzeni. 

Po fizycznym uwolnieniu się od nagromadzonych rzeczy powinien też przyjść czas na porządki w głowie.

Zapytaj siebie:

• Czy odpowiada Ci ilość bodźców, jakie na Ciebie oddziałują każdego dnia?
• Czy jesteś w stanie spokojnie pozbierać myśli? 
• Czy multitaskujesz do upadłego zapomniawszy całkiem o sobie i swoich potrzebach? 
• Czy dopadło Cię FOMO (Fear of missing out = obawa przed utratą stalej łączności z innymi i byciem „na bieżąco”)?
• Czy zagłuszasz bieganinę myśli oglądając wieczorem kolejny serial wpatrując się w niego jak Ameba?

Nie męczy Cię to? Pomyśl, czy warto dalej tak żyć.

Minimalizm to również samoakceptacja. Nie skupiaj się na swoich kompleksach i porażkach, zaakceptuj to jaka/jaki jesteś i wsłuchaj się w swoje prawdziwe potrzeby. Może potrzebny Ci jest spokój wewnętrzny, który można osiągnąć dzięki medytacji, wsłuchiwaniu się w siebie i zwolnieniu tempa w jakim żyjesz.

To również zdrowie nawyki (żywieniowe i nie tylko) i umiejętność odpuszczania (sama wciąż nie umiem odpuszczać wielu rzeczy, chociaż czasem bardzo bym chciała). 

O sześciu dobrych porannych nawykach pisałam tutaj.

Życzę Wam Wszystkiego Spokojnego <3

Image by https://unsplash.com/@sarahdorweiler

                                                                                                                                                    Ostatnie miesiące spędziłam na wędrówkach wgłąb siebie. Wędrówkach, które początkowo wcale nimi nie były, a cel, w jakim rozpoczęłam praktykę jogi w ogóle nie był związany z poszukiwaniami siebie.

1. Lepsze samopoczucie (przestrzeń, która nie jest przepełniona przedmiotami wydaje się wizualnie „lżejsza”, brak wtedy uczucia przytłoczenia i „oszołomienia” ilością rzeczy)
2. Mniej sprzątania (mniej rzeczy oznacza mniej do odkurzania, przestawiania, wycierania)
3. Twój „śmieć” może okazać się skarbem dla kogoś innego, a Ty go po prostu niepotrzebnie przechowujesz (ostatnio oddałam moje stare kredki dzieciom - ale miały frajdę! W innym wypadku, kredki wylądowałyby w koszu i nikt nie miałby już z nich pożytku).
4. Więcej miejsca! (Np. Zawsze chciałaś/łeś mieć akwarium, ale jedyne miejsce, gdzie mogłoby stanąć zajmuje regał zawalony bibelotami i książkami, których, powiedzmy sobie szczerze, nie tykałeś/łaś w ciągu ostatnich kilku lat. Może warto tam zajrzeć, wyrzucić - a najlepiej oddać/sprzedać - to co, co już nie porywa Twojego serca i spełnić swoje marzenie o rybkach? :) ).
5. Docenisz to, co masz i będziesz bardziej o to dbać (wspominałam już nie raz, że minimalizm nie oznacza życia w ascezie, jednak jednym z głównych założeń jest to, by posiadać głównie rzeczy, które uważamy za piękne, dodające wartości naszemu życiu i potrzebne. To oznacza, że nie będziemy ich mieli dużo, ponieważ „piękne, wartościowe i potrzebne” może się wiązać z nieco droższymi przedmiotami/ubraniami, itp. - by mieć coś trwalszego i lepszej jakości).
6. W końcu zaczniesz używać tego, co już masz (jeśli będziesz mieć mniej rzeczy, zaczniesz dostrzegać te, o których istnieniu już zapomniałaś/łeś).
7. Zaczniesz robić bardziej świadome zakupy (bo pamiętasz ten ból d*** kiedy musiałaś/łeś pozbyć się niepotrzebnych się rzeczy).
8. Przestaniesz być więźniem swoich rzeczy:
1. nie wyrzucę, bo mam sentyment, bo to był prezent, bo....
2. lub: nie kupię czegoś, co jest mi potrzebne, bo nie mam na to miejsca w domu! (a nie mam miejsca bo zawalają go niepotrzebne rzeczy)
9. Dostrzeżesz, że bez wyrzuconych rzeczy radzisz sobie świetnie  i świat się wcale nie zawalił :)
10. Będąc w domu, będziesz mniej rozkojarzony/na, bo w Twojej przestrzeni już na pierwszy rzut oka nie będzie szpargałów, które uprzednio mogły rozpraszać Twoją uwagę.
11. Przestaniesz potrzebować „specjalistycznych” gadżetów, które zostałī zaprojektowane tak, że mają tylko jedną funkcję (przykładowo: nabijaki do kukurydzy - zamiast nich użyj dwóch widelczyków deserowych albo wykałaczek, łopatka silikonowa - świetna do smażenia i pieczenia zarazem).

1. BONUS: sprawniej spakujesz się na wyjazd. 

Umiejętność podejmowania decyzji dotyczącej wyrzucania jest jak mięsień, który należy ćwiczyć. Dzięki porządkowaniu Twój mięsień miał już szansę nieco popracować, więc na pewno łatwiej Ci przyjdzie spakowanie walizki i selekcja tego, co ze sobą zabrać.

 

Z okazji Nowego Roku 2021, który przywitaliśmy kilka dni temu, chciałabym Wam życzyć samych najlepszości, aby ten rok był pełen uśmiechu i dobrej energii, abyśmy wszyscy mogli zaspokoić to łaknienie kontaktu z innymi, które nawiedziło nas w 2020 i nie chce opuścić po dziś dzień. Bądźcie zdrowi i szczęśliwi :) 

1. Elektronika

Pod koniec roku sprawiłam sobie kilka gadżetów i dostałam też co nieco od Świętego Mikołaja. W tym roku chciałabym ograniczyć to do minimum.

„Budzę się rano, blade światło wpada przez okno do sypialni i drażni moje oczy. Jeszcze nie udało mi się wstać, a już czuję zmęczenie. Nie chce mi się nic, w tej ciepłej pościeli jest tak przyjemnie... Poranki często są nerwowe, nawet nie chce mi się z nikim rozmawiać przed wypiciem porannej kawy, a zanim wstąpi we mnie jakakolwiek energia, jest już po 11-tej... Wybiegam z domu bez śniadania, bo nacisnęłam 3 razy drzemkę i zaraz spóźnię się na pociąg.Po drodze złapię jakąś drożdżówkę.”

Co zrobić, by zacząć dzień z dobrym samopoczuciem:

Przykładowy Body Scan do posłuchania znajdziecie TUTAJ.

Ulice opustoszały, natomiast osiedlowe parkingi pełne są samochodów. Znakomita większość z nas zdecydowała się zostać w domu. I słusznie, bo dzięki temu spowolnimy pojawienie się nowych zachorowań. Wiąże się to jednak z długimi dniami spędzonymi w czterech ścianach, a co za tym idzie, szukaniem sobie zajęcia. Jeśli tak jak ja, lubicie mieć kontrolę nad sytuacją, to pewnie zdążyliście już wyczytać wszystko o panującym wirusie. Niestety, mnogość źródeł może spowodować dezinformację i wybuch niepotrzebnej paniki.

Giganci social media podjęli działania blokujące fake newsy: Facebook usuwa reklamy maseczek ochronnych, Google blokuje filmiki  YT namawiające ludzi do unikania leczenia i wyświetla w wynikach informacje rządowe dotyczące sytuacji, Twitter w pierwszej kolejności wyświetla oficjalne  informacje jak postępować, jeśli zauważymy u siebie objawy choroby.

Ostatnio pojawiły się też informacje, że Google rozpoczął proces dodatkowego sprawdzania i blokowania aplikacji dotyczących koronawirusa, za wyjątkiem tych zawierających informacje z oficjalnych i potwierdzonych źródeł.

Problem ma wymiar globalny i należy podjąć działania mające na celu jego zmniejszenie, inaczej wszyscy zwariujemy :)

W dobie panującej pandemii, chciałabym podzielić się z Wami kilkoma radami, jak unikać dezinformacji:

• Nie czytaj wszystkich wiadomości ”jak leci”, wybierz jedno zaufane źródło (np. portal Ministerstwa Zdrowia itp.)
• Nie czerp wiedzy z social media, niektórzy zarabiają na powszechnym teraz strachu
• Nie powtarzaj dalej informacji zasłyszanych z niepotwierdzonego źródła
• Sprawdzaj najnowsze doniesienia WHO 
• Możesz też zajrzeć na mapę zakażeń na świecie aktualizowaną przez The New York Times.

Niestety, kiedy do pary borykałam się z problemem impulsywnych zakupów, miłość do książek przejawiała się stosikami obecnymi w całym domu. Kupno książek natomiast, prowadziło do konieczności szukania dla nich miejsca - i tutaj pojawiały się kolejne zakupy - regały, półki na książki, wszystko, co mogłoby pomieścić wciąż rosnącą kolekcję. I tak wpadałam w zakupową pętlę.

Zawsze byłam typem zbieracza, lubię sentymentalne pamiątki: spinka od przyjaciółki z lat nastoletnich, bransoletka po chłopaku, pierścionek, który dostałam od mamy na 18-te urodziny... wszelkie przedmioty, mające w sobie emocjonalny ładunek lub będące częścią wartościowej dla mnie kolekcji (komiksy, książkowe sagi itp.). Przestrzeń wokół mnie się zapełniała, ale niespecjalnie mi to przeszkadzało. Do momentu, aż okazało się, że już naprawdę NIE MA GDZIE składować. Co zrobić z tymi wszystkimi książkami, których pewnie z 70% jeszcze nie przeczytałam?!

Nie należę do ludzi, którzy lubią zmiany, raz ustanowiony porządek mógłby trwać i trwać, a wszelkie poprawki do pierwotnego planu wymagają ode mnie długich analiz ryzyka, konsekwencji i tego, czy ta zmiana jest na pewno konieczna. Stąd też, kiedy zdecydowałam się na zmiany, wiedziałam, że będzie mi bardzo ciężko pracować nad zakorzenionymi we mnie nawykami.

W trakcie poznawania koncepcji minimalizmu i życia bardziej świadomego interesowałam się wszelkiego rodzaju metodami odgracania domu. Testowałam KonMari, 30-dniowe wyzwanie Minimalisty, sezonowe czystki w szafie, a nawet „Swedish Death Cleaning”. To żmudne (ale i satysfakcjonujące!) sprzątanie i porządkowanie nauczyło mnie podejmowania dużo szybszych i efektywnych decyzji. O tym, jak nauczyłam się rozstawać z ukochanymi ubraniami, napiszę w innym poście, tymczasem dziś rzecz o rozstaniach z książkami.

Jak zabrać się do porządkowania/ selekcjonowania książek?

Ja zaczynam częściowo od metody Marie Kondo, która mówi o położeniu wszystkich swoich rzeczy z danej kategorii w jednym miejscu. 
Później należy brać każdą rzecz do ręki i pomyśleć, czy daje nam radość.

W związku z tym, że mnie każda książka daje radość, taka opcja nie wchodziła w grę.

W mojej wersji, pytanie brzmiało:


(Jeśli książka była już czytana) 

• Kiedy ostatni raz ją czytałam?
• Czy mi się podobała?
• Czy trzymam ją tylko dlatego, że dostałam od kogoś w prezencie (a nie jest to lektura, która do mnie trafia)?
• Czy podobała mi się, kiedy byłam nastolatką i czy podobałaby mi się teraz?
  (Warto wziąć pod uwagę fakt, że Twoje gusta mogły się zmieniać wraz z wiekiem)
• Czy czegoś się jeszcze z niej nauczę?
  (Dotyczy książek akademickich, ale i wszelkich zbindowanych kserokopii książek, materiałów ze szkoleń itp.).
• W jakim jest stanie? Czy nadaje się jeszcze do czytania?
• Czy posiadanie jej ma dla mnie jakąś wartość?

(Jeśli książka jest nowa)

• Kiedy ją kupiłam?
• Dlaczego do tej pory nie zebrałam się do czytania?

Taką książkę można ewentualnie odłożyć do pudełka, a pudełko opisać np.: „Do przeczytania przez najbliższe pół roku” + data, jeśli do tego czasu nie dotrzecie do tej książki - czy warto się łudzić, że kiedykolwiek się to uda? (w zależności od tego, jaki prowadzisz tryb życia, wyznacz sobie realny dla Ciebie czas, w jakim powinno Ci się udać przeczytać tę/te książki, jednak nie powinno to przekraczać roku).


Podejmowanie tych decyzji było trudne, jednak przynosiło ulgę. 
Dla mnie była to nauka odpuszczania. Wcześniej ambicja nie pozwalała mi się poddać, przekonywałam sama siebie, że w końcu tę książkę przeczytam, przecież po to przyniosłam ją do domu. W wielu sytuacjach jednak, książki nadal leżały w tym samym miejscu i zbierały kurz, smutno przypominając mi, o mojej niekonsekwencji. Wszystkie moje impulsywne zakupy patrzyły przecież na mnie z regałów i półek.

Strategie radzenia sobie z impulsywnym kupowaniem książek:

- Jeśli jesteś w supermarkecie i Twoje oczy uciekają w stronę stoiska z książkami:
Skup się na przygotowanej wcześniej liście zakupów, pamiętaj, że każdy nieplanowany zakup nadszarpuje domowy budżet (podczas moich „najlepszych” lat, potrafiłam kupić ok. 30 książek miesięcznie, łatwo przemnożyć te liczbę przez średnią cenę książki. Sumka może nie powala, ale wystarczy na romantyczny, weekendowy wypad we dwoje!).

- Zanim sięgniesz w sklepie po książkę pomyśl, ile masz w domu takich, których jeszcze nie przeczytałaś/przeczytałeś.

- Zrób zdjęcia okładek, które przyciągnęły Twoją uwagę.
Ta metoda ma dwie dobre strony: jeśli faktycznie dana książka Cię zaintryguje, możesz zawsze po nią wrócić (a wcześniej, sprawdzić recenzje, czy jest po co wracać ;)), jednak w impulsywnych zakupach głównie chodzi o chwilowy wystrzał hormonu szczęścia kiedy dokonujemy zakupu. Może więc być tak, że zrobisz zdjęcie, by ewentualnie kupić później, a po powrocie do domu zapomnisz, że chciałaś/chciałeś w ogóle kupić jakąś książkę (true story!)

 - Zrób zdjęcie/zapisz w notatniku tytuł i autora, kiedy następnym razem najbliższy zapyta Cię o prezent na Święta, będziesz mieć odpowiedź :)

- Idź do kasy, po drodze wklep w telefon tytuł i autora, wyszukaj opinie o książce w serwisie takim jak LubimyCzytać czy GoodReads.
Wielokrotnie zdarzyło mi się nakręcić na książkę, która miała bardzo słabe opinie i już po przeczytaniu fragmentu wiedziałam, że to nie dla mnie, a przecież kupiłabym, wiedziona impulsem...

- Przerzuć się na eBooki.
Zapisz sobie tytuł i autora pochwyconej w sklepie książki, po powrocie do domu kup przez internet w formie cyfrowej i ciesz się lekturą nie zagracając swojej przestrzeni. :)

- Zacznij ją czytać! Po stronie lub dwóch, możesz być w stanie ocenić, czy styl pisarski autora Ci odpowiada, jeśli tak, zawsze możesz kupić wersję cyfrową, jeśli nie - właśnie udało Ci się uniknąć niepotrzebnego wydawania pieniędzy, be proud!


Co zrobić z książkami, które nie wrócą do mojej biblioteczki?

- Oddaj bliskiej osobie, której może sprawić radość

- Sprzedaj (Facebook, Allegro, Olx)

- Oddaj do biblioteki, 
Niektóre biblioteki przyjmują do swoich zbiorów tylko książki spełniające określone kryteria, jednak w większości bibliotek są tzw. regały książek „do uwolnienia”, czytelnicy odwiedzający bibliotekę mogą bez ograniczeń brać książki z takiego regału lub zostawiać tam swoje.

- Zabierz do pracy, naklej kartkę „do wzięcia!” i zostaw w ogólnodostępnym miejscu, np. w kuchni.

Najważniejsze, to zacząć :)

Polecam również Waszej uwadze wyszukiwarkę tanich ebooków - specjalnie na te chwile, kiedy impulsywna, sklepowa miłość jednak Was nie opuściła po powrocie do domu :)


Czy Wy robiliście kiedykolwiek czystki w Waszych biblioteczkach?
Czy zdarzyło się Wam impulsywnie kupować książki? 
Czy próbowaliście z tym walczyć?

Dajcie znać w komentarzach :)